Collegecolumn: Brand, stroom valt uit, grootschalige ontruiming…
We denken dat het heel normaal is dat er water uit de kraan komt en stroom uit het stopcontact. Maar dat is niet altijd zo. Afgelopen dinsdag begon als een gewone bestuursdag met in de ochtend onze collegevergadering, maar het liep anders.
Onze directeur Vastgoed, Ferdy Poppelier, stond voor de deur van de collegekamer waar wij vergaderden. Hij meldde ons dat er rook kwam uit een zogeheten middenspanningsstation op het Leiden Bio Science Park (LBSP).
In deze rubriek geven Annetje Ottow, Hester Bijl en Martijn Ridderbos een kijkje achter de schermen bij het College van Bestuur van de Universiteit Leiden. Hoe ziet hun werk eruit? Waar zijn ze enthousiast over? Wat zijn uitdagingen die ze tegenkomen? Het bouwen aan een gezonde, betrokken en lerende organisatie begint met het delen van wat je bezighoudt. Dit keer is de beurt aan Martijn Ridderbos.
Gelukkig waren er geen slachtoffers, maar de stroom was uitgevallen in een groot aantal van onze gebouwen waar vele honderden medewerkers en studenten aanwezig waren. Ook waren er tentamens aan de gang in het Universitair Sportcentrum.
Er moest vrijwel onmiddellijk ontruimd worden, want zonder stroom werken essentiële installaties niet meer, denk bijvoorbeeld aan de sprinklersinstallaties, en kan er dus niet meer veilig gewerkt of gestudeerd worden.
Direct gingen de decentrale crisisteams – DCT’s – van de betrokken faculteiten en diensten aan de slag, gebouwen werden snel ontruimd, dankzij de geweldige medewerking van iedereen, en dat had best wat voeten in de aarde. Medewerkers van onze faculteiten Archeologie, Sociale Wetenschappen, Wiskunde en Natuurwetenschappen en het sportcentrum, het ICT Shared Service Centre (ISCC), Universitair Facilitair Bedrijf (UFB) en de Universitaire Bibliotheken Leiden (UBL) hebben dit goed laten verlopen.
Om 11 uur zat ik met de collega’s van de DCT’s voor het eerst die dag samen in ons bestuursgebouw voor een eerste inventarisatie en vergaderden in hybride vorm: wat was er aan de hand, wat moest er gebeuren? Op dat moment wisten we nog niet alles, wel dat de brand nog niet geblust kon worden, omdat Liander de stroom nog niet had kunnen afsluiten in het middenspanningsstation. En intussen begonnen de media te bellen en moesten de faculteiten en centrale afdelingen zo goed mogelijk met medewerkers en studenten communiceren, ook al was veel nog niet bekend.
Ook ’s nachts is er hard doorgewerkt, tientallen mensen hebben zich hiervoor vrijwillig aangemeld.
Om 14.00 uur kwamen we opnieuw bij elkaar, toen wisten we gelukkig veel meer: er was brand aan kabels geweest en de deur van het ketelhuis was opengesprongen. De brand was inmiddels geblust en we konden plannen maken voor het herstel. Ons expertisecentrum Vastgoed ging hard aan de slag om uit te zoeken op welke wijze we de stroomvoorziening in onze gebouwen snel weer op gang konden krijgen. Wij maakten plannen en scenario’s bij vragen als: wanneer (en hoe) kunnen medewerkers/onderzoekers weer in hun laboratoria en werkruimten, en wanneer kunnen studenten weer studeren en onderwijs volgen? Kunnen de tentamens van woensdag en de dagen erna wel doorgaan in het sportcentrum? Wat moet daarvoor allemaal gebeuren?
Om half 6 kwamen we weer bij elkaar en was er door Vastgoed al een plan gemaakt voor de avond en de nacht. We zouden de gebouwen gefaseerd weer op de stroom gaan aansluiten en hadden er vertrouwen in dat alles weer in bedrijf zou kunnen zijn de volgende dag. Om zeker te stellen dat de tentamens voor onze studenten konden doorgaan, hebben we samen met onder meer het UFB een alternatieve locatie gezocht voor een aantal tentamens: die zijn woensdag in de Pieterskerk afgenomen. Faculteiten en opleidingen hebben studenten dit zo snel mogelijk laten weten. Er was dus weer veel te doen en ook ’s nachts is er hard doorgewerkt, tientallen mensen hebben zich hiervoor vrijwillig aangemeld.
Ik ben supertrots op iedereen die er zo de schouders onder heeft gezet
Het ging niet alleen om het herstel in het middenspanningsstation, maar bijvoorbeeld ook om het op gang houden van noodaggregaten voor onze zuurkasten, vriezers en andere essentiële installaties en om de beveiliging van onze panden in de avond en nacht. Om 3 uur ’s nachts kregen we de eerste appjes van collega’s dat het lukte, en rond 5/6 uur wisten we dat alle gebouwen weer waren aangesloten op stroom. Wat een opluchting.
Ik ben supertrots op iedereen die er zo de schouders onder heeft gezet, ook op onze medewerkers en studenten die de gebouwen halsoverkop moesten verlaten, wat dit is nogal wat. We kunnen een grote calamiteit dus samen oplossen.
Iedereen in de DCT’s en ook daarbuiten – denk aan firma’s als Liander, Huschka en Heijmans – wist wat zij moesten doen en heeft heel hard doorgewerkt, ook ‘s nachts. Ik vind dat bijzonder. We zetten onze onderzoekers regelmatig in het zonnetje, maar over onze ondersteuners hoor je niet zo veel. Nou, zonder hen hadden we deze klus niet kunnen fixen.
Mensen met passie voor hun vak – ze zijn lang niet altijd zichtbaar, maar wel onmisbaar. Zij zijn in crisissituaties 24 uur per dag beschikbaar en gaan onvoorwaardelijk rennen voor anderen. Zij zorgen ervoor dat wij toch weer doorkunnen met ons onderwijs en onderzoek voor studenten en medewerkers. Wat een fantastische prestatie!
Hopelijk staat er dinsdag niet weer een collega op de gang met een dergelijk bericht en laat een volgende crisis nog lang op zich wachten. Maar als die komt, heb ik er met deze mensen alle vertrouwen in dat we het weer samen kunnen oplossen. Mijn dank is groot.
Deel je graag jouw inzichten of ervaringen naar aanleiding van deze column? Stuur dan een mail naar nieuws@leidenuniv.nl.