Kan een mens, net als een quantumdeeltje, op twee plekken tegelijk zijn?
Waarom gedraagt de natuurkunde op de allerkleinste schaal zich anders dan we gewend zijn in het normale leven? Dat is een vraag waar quantumfysici zich mee bezighouden. Hoogleraar Carlo Beenakker licht in de Volkskrant toe dat de wetten van de quantummechanica niet alleen gelden voor de kleinste deeltjes, maar ook voor mensen.
Een van de uitgangspunten van quantummechanica is dat een deeltje op twee plekken tegelijkertijd kan zijn. Superpositie heet dat. ‘Het moderne inzicht is dat er geen grens bestaat tussen de quantumwereld en die van alledag’, zegt Beenakker. Er is dus niets fundamenteels dat verhindert dat biljartballen of zelfs mensen in superpositie zijn. Dat zoiets nooit gebeurt, heeft alleen een praktische reden. Eén enkele warmtetrilling die je huid raakt of lichtdeeltje dat je ook bereikt, is namelijk al genoeg om die superpositie teniet te doen.