Benjamin Suchard: ‘Des te meer je de wereld in stuurt, des te groter de kans dat het blijft hangen’
Hoe maak je een niche onderwerp interessant en toegankelijk? Benjamin Suchard, historisch taalkundige en onderzoeker, lijkt het juiste recept gevonden te hebben met zijn vele diverse projecten naast regulier onderzoekswerk, waaronder een Twitteraccount en een grote internationale film.
Suchard doet onderzoek naar het Aramees, een Semitische taal die al sinds het vroege eerste millennium voor Christus wordt gebruikt. De taal was ooit zo belangrijk dat het de lingua franca in het Midden-Oosten was — zoals het Engels dat vandaag voor ons is. ‘Het Aramees was voor ongeveer duizend jaar de grootste schrijftaal van het Nabije Oosten en het werd zelfs gebruikt door staten waarin veel mensen zelf geen Aramees spraken,’ legt hij uit.
Zo was er in de vroege Romeinse tijd een koninkrijk waar nu Jordanië ligt. Daar woonden de Nabateeërs die rijk waren geworden van de handel in Arabië en het Middellandse Zeegebied. ‘De Nabateeërs hebben allerlei inscripties in het Aramees achtergelaten maar het Arabisch was in hun samenleving ook aanwezig. Veel Nabateeërs hadden bijvoorbeeld Arabische namen. Ik doe onderzoek naar de taalveranderingen binnen die inscripties om erachter te komen of ze het Aramees inderdaad alleen als schrijftaal gebruikten en zelf Arabisch spraken, of misschien wel een combinatie van beiden.’
In het zonnetje zetten
Naast zijn reguliere onderzoek houdt Suchard zich graag bezig met extra projecten. Niet alleen omdat hij daar voldoening uit haalt, maar hij vindt het om twee redenen ook zijn plicht. ‘Als je een wetenschappelijk artikel publiceert, blijft dat meestal toch wel binnen de muren van de universiteit. Ik vind dat men zoveel mogelijk terug moet geven aan de maatschappij,’ licht hij toe. Daarbij vindt hij projecten een mooie kans om het vakgebied in het zonnetje te zetten. ‘Het is nu eenmaal een kleine studie en het voortbestaan van ons vakgebied is afhankelijk van of een middelbare scholier het toevallig tegenkomt. Dus des te meer je de wereld in kan sturen, des te groter de kans dat het bij iemand blijft hangen en die de studie gaat doen.’
Een scala aan projecten
Zijn eerste project was een Twitteraccount in 2017. ‘Een collega en goede vriend van mij was al langer actief op Twitter. Nadat hij een praatje op een conferentie had gehouden, plaatste hij daar ook wat over op Twitter. Ik vond het leuk om te zien dat je op die manier veel laagdrempeliger met de wereld kan delen wat je doet,’ vertelt Suchard. ‘Nu tweet ik meerdere keren per week over de voortgang van mijn onderzoek en andere nieuwe publicaties en daarmee heb ik bijna 4000 volgers behaald. Ik krijg daardoor ook vragen van mensen buiten de wetenschap die meer willen weten over het onderwerp.’
Een ander project dat nauw aan zijn hart ligt, is zijn stoomcursus Aramees voor liberale rabbijnen in opleiding. ‘Het is belangrijk dat rabbijnen Aramees kennen want een van de belangrijkste teksten in het Jodendom, de Talmoed, is grotendeels in die taal geschreven. Het leuke aan het ontwikkelen van de stoomcursus was dat mijn expertise een praktische toepassing kreeg.’
Maar het leukste project komt er nog aan, verklapt Suchard. ‘Ik heb meegewerkt aan een grote internationale film waarvan ik de naam nog niet bekend mag maken.’ Hij licht al wel een tipje van de sluier op: ‘Ik heb een deel van het liedje bij de aftiteling naar het Aramees vertaald. Vorige week kreeg ik de demo van het liedje te horen. Mijn vertaling is door een zanger ingezongen. Ik vind het geweldig om zo creatief met mijn vakgebied bezig te kunnen zijn.’