Universiteit Leiden

nl en

Drie studenten genomineerd voor een ECHO Award: ‘Ik wil de wereld een betere plek maken’

Je inzetten voor een meer inclusieve en diverse maatschappij. Daar besteden Talisha Schilder, Hawra Nissi en Chiraz Hassoumi vele uren per week aan. Vanwege hun harde inzet zijn ze nu genomineerd voor de ECHO Award.

De ECHO Awards zijn prijzen voor uitzonderlijk talent met een (migratie)achtergrond uit Afrika, Azië, de Cariben, Centraal- en Zuid-Amerika en Turkije in het hoger onderwijs. Genomineerden hebben een unieke aanpak in het bevorderen van diversiteit en inclusie binnen hun expertisegebied. Zowel Nederlandse als internationale studenten kunnen genomineerd worden. 

Talisha Schilder
Talisha Schilder

Talisha Schilder

Talisha Schilder is genomineerd voor haar werk bij het Diversity & Inclusion Office en het studenteninitiatief COOP. ‘Ik had van jongs af aan al de ambitie om de wereld een betere plek te maken.  Mijn familie komt uit Indonesië, wat een lange tijd een kolonie van Nederland geweest. Geïnternaliseerde koloniale ideologie leidde tot de houding van mijn familieleden dat zij nooit moesten klagen omdat zij dankbaar moesten zijn dat ze überhaupt naar Nederland hebben kunnen verhuizen. Zij dachten dat zij zich compleet moesten aanpassen om tot de Nederlandse samenleving te behoren: hun eigen cultuur en ideeën hielden ze binnenshuis. Maar daardoor ontstond eigenlijk een paradox, waardoor ze zich alsnog een buitenstaander voelden buiten de deur. Zo ontstond toen voor mij een passie om een ruimte te creëren waar diverse opinies, meningen en ideeën kunnen worden gedeeld zodat mensen met elkaar in verbinding worden gebracht. Die inzet zie je zowel in mijn werk als mijn studie terug.’ 

‘Ik werk voor de Diversity & Inclusion Office en daarnaast heb ik ook een project opgezet: COOP. We organiseerden workshops en evenementen waarbij studenten tools krijgen om met diverse of conflicterende opinies om te gaan. Dit is belangrijk in een tijd waar toch meer polarisatie is,’ zegt ze. ‘In de toekomst zou ik mijn werk willen voortzetten om compassievolle en empathische conversatie plekken voor mensen te faciliteren. Ik wil ervoor zorgen dat mensen verschillen en gelijkenissen niet zien als tegenovergestelde polen, maar dat ze elkaar aanvullen als yin en yang.’

‘De nominatie voor de ECHO Award was voor mij een moment waarop ik me realiseerde wat ik allemaal heb gedaan om diversiteit en inclusie in onze samenleving te bevorderen. Het nominatieproces helpt de studenten om hun persoonlijk verhaal hierover beter in kaart te brengen. Bovendien biedt ECHO kansen: iedereen die genomineerd is, wordt onderdeel van het ECHO-netwerk. Dat is belangrijk voor studenten met een immigratieachtergrond en eerste-generatie-studenten. Ik heb geen vrienden van ouders die ergens werken en wel een baan voor mij hebben. Nu kan ik mensen in het bedrijfsleven leren kennen, al is het maar voor een interessant gesprek. Het ECHO-ambassadeurschap is waardevol.’ 

Hawra Nissi
Hawra Nissi

Hawra Nissi

Hawra Nissi is genomineerd voor haar werk bij verschillende liefdadigheidsorganisaties op sociaal-cultureel vlak. Daarnaast zet ze zich ook in voor de Ahwazi-gemeenschap, in zowel haar persoonlijke als academische leven. ‘Mijn pre-masterscriptie was een grote stap in mijn ontwikkeling. Ik heb historiografisch onderzoek gedaan naar hoe over de geschiedenis van een dynastie in Zuid-Iran werd geschreven. Historiografisch betekent het bestuderen van de geschiedenis van geschiedenis. Uit mijn onderzoek bleek dat er drie benaderingen waren: de Arabische, de Perzische en de Engelse. De benaderingen waren altijd een beetje geïsoleerd en het leek alsof historici uit elk gebied een ander beeld schetsen van de regio – die soms tegenstrijdig zijn. Ik probeer een brug te leggen tussen deze drie verschillende benaderingen en zo bij te dragen aan onderzoek over mijn volk. Ik geloof dat we dit inheemse perspectief nodig hebben. Er is altijd over ons geschreven, maar we hebben nooit echt iets over onszelf geschreven. Ik denk dat mijn voordrager hoogleraar Jos Gommans zag dat ik een verschil kan maken voor mijn gemeenschap.’

‘Op persoonlijk vlak wil ik de cyclus van angst, teleurstelling en pijn doorbreken. Als je met een jonge Ahwazi praat, zullen ze je vertellen dat ze teleurgesteld zijn. Niemand kent hen. Niemand erkent hen. Als Ahwazi's zijn we altijd bang dat we zullen assimileren in de Perzische cultuur in Iran en dat we onze cultuur en taal zullen verliezen. In Nederland hebben we dezelfde angst, dus we hebben de neiging om vast te houden aan onze cultuur. Dit is echter niet uit liefde, maar uit angst. Ik wil deze cyclus doorbreken. Ik wil mijn cultuur vieren zonder bang te zijn voor de andere kant, zodat ik beide kan vieren.’

‘Ik moet eerlijk zijn dat ik mij niet helemaal op mijn gemak voel met de nominatie. Ik moet nog even wennen want voor mij is mijn werk heel vanzelfsprekend. Ik verwachtte nooit dat ik voor zoiets genomineerd zou worden. Het gaat mij niet om het winnen. Mijn gemeenschap wil gewoon dat iemand hen vertegenwoordigt en hun stem laat horen. Mensen kijken naar deze nominaties, dus zelfs als slechts één persoon meer mijn verhaal kent, is dat voor mij een succes. Ik weet niet zeker of ik een erg goede vertegenwoordiger kan zijn, maar ik wil een poging wagen.’

Chiraz Hassoumi
Chiraz Hassoumi

Chiraz Hassoumi

Chiraz Hassoumi is genomineerd voor haar bijdrage als president van de Middle East Committee (red. Midden-Oosten commissie) bij BASIS, de studievereniging International Studies en haar bijdrage aan de klankbordgroep Diversiteit en Inclusie. ‘Het uitgangspunt van de commissie was om het als platform te gebruiken, een kans om bewustzijn te creëren op het gebied van het Midden-Oosten binnen de universiteit. Iedereen was verschillend, waardoor we een divers aanbod van evenementen en activiteiten hadden. Zo hadden we lezingen over Palestina en Syrië, maar bijvoorbeeld ook workshops om Arabisch te leren. Daarnaast zit ik in de klankbordgroep Diversiteit en Inclusiviteit. Binnen de klankbordgroep ben ik vooral bezig met gender. Ik denk dat dat deels komt omdat iemand in de klankbordgroep non-binair is, dan word je je bewust van de dingen die op dat gebied nog gedaan moeten worden. Laatst moest voor mijn stage een formulier invullen en daar stond bij gender alleen de optie man of vrouw. Het zijn vooral die kleine dingen die anders moeten, dus dat heb ik ook aangegeven.’

‘Voor mij zijn diversiteit en inclusie heel belangrijk. Ik vind niet dat je iemand moet kiezen vanwege huidskleur of geslacht, maar het komt wel voor dat bijvoorbeeld een witte man en een zwarte man beide even geschikt zijn voor een positie. Waarom kies je dan niet iemand die niet bij de meerderheid hoort in de organisatie? Zo komt er meer aandacht voor andere levenservaringen. Als vrouw van kleur vind ik dat daar nog veel verbetering in mogelijk is.’ 

‘Ik voelde mij vereerd dat mijn werk wordt erkend. Ik hoop inspiratie en hoop uit de ECHO-gemeenschap te halen. Soms denk ik dat de wereld verpest wordt door klimaatverandering en politieke instabiliteit. Daar kan ik best verdrietig om worden. Ik denk dat ECHO een plek is voor mensen die allemaal hun steentje willen bijdragen.  Het lijkt mij ontzettend interessant om met andere ambassadeurs te samenwerken en kennis uit te wisselen, omdat ik denk dat je zoveel kan leren van interactie met andere mensen.’ 

Deze website maakt gebruik van cookies.  Meer informatie.