De dag van Jasper
Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.
Maandag 26 mei - ‘Ik nestel me tussen Leuven en Bologna in en laat de Poolse polonaise aan me voorbij gaan’
‘Ik word opgewekt wakker: naast mijn bed staat een zorgvuldig gepakte koffer. Ik vertrek vanmiddag naar Krakow, waar ik de jaarlijkse General Assembly van Una Europa ga bijwonen en vandaaruit reis ik door naar Indonesië en Singapore om met collega’s van de faculteit universiteiten, ministeries en ambassades te bezoeken. Het zal een periode worden met veel overleg en reizen tussen bestemmingen. Binnen Indonesië gaan die reizen per trein. Ik heb dat nog niet eerder gedaan, maar heb me laten vertellen dat dat prachtig is en bovendien snel en comfortabel. Ik zie ernaar uit.
Zoals dat gaat op een vertrekdag moet er op het laatst nog van alles gebeuren. Het is wat ingewikkelder dan normaal, want Xuefei en Jasmijn zijn beiden in het buitenland, waardoor er voor Kamiel een en ander te regelen is. Zijn favoriete tante zal hem bijstaan, dus heel erg vindt hij het allemaal niet.
In de ochtend heb ik nog een aantal overleggen. Een daarvan betreft kennisveiligheid. De faculteit zal volgens afspraak binnenkort overschakelen naar de nieuwe universitaire werkwijze. Dat zouden we eigenlijk al per 1 juni doen, maar een goede implementatie binnen de faculteit vergt meer werk dan we hadden verwacht, waardoor we de overgang hebben moeten uitstellen tot 1 oktober. Van alle faculteiten heeft de onze veruit het meeste te maken met vragen rond kennisveiligheid, dus voor het faculteitsbestuur is zorgvuldigheid eerste prioriteit. We zijn blij alles in goede samenwerking met de centrale universitaire organisatie te kunnen doen.
-
Het uitzicht vanuit vliegtuig naar Krakow -
De Lakenhal in Krakow -
UNA diner met meer dan 300 deelnemers -
Trap met alle namen van UNA partners
Om 1 uur stap ik op de trein naar Schiphol, waar ik voor ik aan boord ga nog snel een paar hangende vragen kan afwikkelen. De rest van de wachttijd besteed ik aan het voorbereiden van de overleggen van de komende twee dagen in Krakow. Vergaderingen van UNA Europa zijn ingewikkeld: om elf uitstekende maar eigenwijze universiteiten op één lijn te krijgen over toekomstplannen, prioriteiten en mogelijke investeringen in gezamenlijke programma’s blijkt keer op keer niet makkelijk te zijn. Ik ben zelf co-voorzitter van de groep die gaat over onderzoekstrategie en heb inmiddels de nodige ervaring met de alliantie. Het is zaak een duidelijk standpunt te hebben over zaken die we in Leiden belangrijk vinden en die op het juiste moment in de vergadering te brengen. En omdat de vergaderingen meestal te kort zijn om iedereen uitvoerig het woord te geven, is het ook belangrijk voor de bijeenkomsten om anderen al mee te nemen in ons standpunt.
Zelf geloof ik dat deze alliantie ons veel goeds kan brengen. Zeker voor jongere onderzoekers kan het enorm helpen om een sterk netwerk op te bouwen en ook voor promovendi is het perspectief van zomer- en winterscholen en samenwerkingen met uitstekende en bekende partners interessant. Bovendien wenkt het perspectief om makkelijker toegang te krijgen tot specifieke onderzoeksinfrastructuur. Mijn missie is om dit van geduldig papier naar concrete praktijk te brengen en al mijn input voor de komende twee dagen - met drie sleutelvergaderingen die ik bijwoon - is erop gericht de partners te activeren dat ook als belangrijk doel te stellen.
Tegen half zes landen we in Krakow. Ik vind snel de trein naar de stad – uitstekend geregeld hier. Daar besluit ik te voet door de mooie oude stad naar het hotel te gaan, een wandeling van ongeveer een half uur. Helaas begint het halverwege flink te regenen en ik kom kletsnat aan. Ik heb nog net tijd om mijn koffer naar mijn kamer te brengen, voordat ik om half zeven naar het restaurant wandel waar we zullen dineren met de delegaties van de elf partners. Ik nestel me tussen Leuven en Bologna en heb een uitstekende avond, waar ik met enkele collega’s alvast een aantal zaken afstem. De Poolse polonaise laat ik met verwondering aan me voorbijgaan. Rond half elf wandel ik met Leidse collega’s terug naar het hotel. Ik heb kort contact met het thuisfront -verspreid over de wereld- en lees nog een keer de belangrijkste vergaderstukken door, voor ik rond middernacht het licht uitdoe. De koffer weer naast mijn bed en dat zal de komende tijd zo blijven. Met veel verschillende bedden.‘