De dag van Jasper
Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.
Zaterdag 26 juli - ‘Een dagje Scheveningen is pure nostalgie’
‘Ik word wakker in een stil huis. Het gezin is vorig weekend naar China vertrokken voor een lang verblijf, onderbroken door tien dagen in Japan. Ik sluit medio augustus bij hen aan in Shanghai. Voor Jasmijn is het de start van een lange tijd in Azië. Na uitgeloot te zijn voor haar voorkeursstudies, heeft ze besloten een tussenjaar te nemen, waarvan ze het eerste deel in China, Thailand en Vietnam doorbrengt. Ze is gek op reizen, dus voorlopig kan ze haar hart ophalen.
Voor mij is een paar weken alleen thuis in de zomer inmiddels een lange traditie. Net als andere jaren, kan ik werken aan klussen die veel concentratie vereisen, met tussendoor tijd om te sporten.
Een zomer vol grote plannen en een nog grotere to-dolijst
Deze zomerweken staat er veel op de agenda. Zo zal ik op basis van het advies van de werkgroep o.l.v. Marcellus Ubbink en aanvullende discussies met wetenschappelijk directeuren, een bestuursvoorstel schrijven voor het nieuwe personeelsbeleid voor wetenschappelijke staf in de faculteit (Academia in Motion).
Er is genoeg te doen
Ook moeten we nog stappen zetten om het nieuwe beleid voor kennisveiligheid op 1 oktober goed te laten starten, met name rond de communicatie. Er moet een nieuw slidedeck worden gemaakt voor mijn bezoek aan Taiwan eind augustus, de positionering van het nationale bètadomein moet op papier voor de komende kabinetsformatie en ik wil vast nadenken over de speech voor de facultaire opening van het academisch jaar op 2 september. Tot slot wil ik een manuscript voor een wetenschappelijke publicatie afronden. En dan natuurlijk nog allerlei kleinere punten. Genoeg te doen dus.
Met Henk naar Scheveningen
Maar vandaag is een feestelijke dag. Ik ga een verjaardag vieren. Niet in grote kring, daar ben ik niet zo van. Het gaat om mijn favoriete neef Henk, die in mei jarig was. Hij heeft een dag Scheveningen/Den Haag van mij cadeau gekregen en vandaag wordt dat ingelost. Henk is op Scheveningen geboren. Ik niet, maar wel mijn ouders en al mijn verdere voorouders. En dat gaat al generaties terug, dus deze bad- en havenplaats heeft een warme plek in onze harten.
Op de fiets naar het Muzee
Voor Henk komt, doe ik boodschappen en ga ik nog even zwemmen. Om 1 uur staat Henk voor de deur. Na koffie/thee met wat lekkers, springen we op de fiets richting Scheveningen. Hoofddoel is een bezoek aan het Muzee Scheveningen, een museum geheel gewijd aan dit dorp, gehuisvest in de oude Gemeenteschool aan de Neptunusstraat.
Het is rustig en we nemen veel tijd om alle ruimtes te bekijken. Er is veel veranderd sinds ons laatste bezoek, wat meer dan twintig jaar geleden is geweest. We worden bijgepraat door vrijwilliger Pronk, waarmee we ons verwant voelen. Onze grootmoeder heette ook zo.
Op Scheveningen zijn er traditioneel maar een beperkt aantal familienamen, wat de oorsprong als een klein vissersdorp verraadt. Hoewel we het museum als geheel een beetje een allegaartje vinden, is er meer dan genoeg waar we erg van genieten, met name oude foto’s en schilderijen van het dorp en de haven, en de zalen over oude familiebedrijven.
Een fietstocht vol herinneringen
Na dit bezoek maken we een fietstocht door het dorp, waarbij we allerlei bekende plekjes aandoen. Uiteraard fietsen we langs de boulevard en de haven, langs Henks geboortehuis en het prachtige huis waar onze beider moeders zijn geboren. Een feest der herkenning.
‘De pier blijft een bijzonder bouwsel. Altijd in verval’
We fietsen terug naar huis, waar we wat drinken en bijpraten in de tuin. Daarna gaan we naar de stad om Indonesisch te eten. Voor ons allebei een favoriete bezigheid en in Den Haag is er volop keuze. We kiezen voor een heerlijke en uitgebreide rijsttafel, die net niet helemaal opkomt. Als toetje lopen we eerst een rondje in de oude stad, waarna we te fiets opnieuw naar Scheveningen gaan. Daar halen we ijs als het echte toetje en lopen we de pier op. Dat hebben we al decennia niet meer gedaan.
Het blijft een bijzonder bouwsel, altijd in verval, zo lijkt het, maar zo op een zomeravond met veel mensen is het toch een leuk uitje. We genieten van de uitzichten. Daarna lopen we nog een stukje langs de boulevard en fietsen we weer naar huis. Daar doen we eerst samen een klusje in huis en praten we nog wat verder onder het genot van een drankje en gaan door het laatste nieuws heen.
Een hechte familieband verdwijnt niet snel
Rond 23 uur is het mooi geweest. Henk bivakkeert in de logeerkamer en terwijl het huis weer tot totale rust weerkeert, overdenk ik in bed nog even de dag. Er verandert veel in de wereld, maar een hechte familieband en de verbinding met het verleden is niet snel verdwenen. Gelukkig maar!’