De dag van Jasper
Jasper Knoester startte op 1 januari als onze nieuwe decaan. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven als decaan.
Maandag 12 december
‘Het vriest nog als ik naar het station fiets en de kou maakt me snel wakker. In Leiden start ik op het Rapenburg met een overleg van de China Regiogroep. Dat is de interfacultaire groep van mensen die zich bezighoudt met de samenwerkingen met China. Vanuit de hele universiteit wordt samengewerkt met China, in onderwijs en in onderzoek. Het land kent een enorme “pool of talent” en er zijn veel Chinese universiteiten en instituten die wereldwijd in hoog aanzien staan. Het programma dat studenten en promovendi de gelegenheid geeft bij ons hun studie te vervolgen is populair, zeker binnen onze faculteit.
Tegelijk is de toegenomen aandacht voor kennisveiligheid een factor om rekening mee te houden. We hebben vandaag dan ook bezoek van Bastiaan van Vliet, sinds kort programma manager kennisveiligheid van de universiteit. Het is een nuttig bezoek over een onderwerp waarop we de komende jaren expertise en ervaring moeten ontwikkelen.
Wat zijn we als faculteit ontzettend verwend met zoveel betrokkenheid en inzet voor de gemeenschap binnen en buiten de faculteit.
Hierna ga ik snel naar onze campus, waar kennismakingsbezoeken van het faculteitsbestuur op het programma staan met de besturen van Stichting Rino, de Bètabanenmarkt en de Leidsche Flesch. Het worden alle drie erg leuke gesprekken, waarin we onder de indruk raken van de energie en het enthousiasme van deze studentbesturen. Wat zijn we als faculteit toch ontzettend verwend met zoveel organisatorisch talent onder studenten en zoveel betrokkenheid en inzet voor de gemeenschap binnen en buiten de faculteit. Iets om trots op te zijn en te koesteren!
Daarna geniet ik van een zeldzaam gaatje in de agenda. Ik besteed het aan wat rondlopen, bijpraten met collega’s en een paar e-mails. Daarna heb ik eerst agendaoverleg met Carey (Batenburg, management assistente van Jasper, red.) en een overleg met een van onze wetenschappelijk directeuren.
De laatste afspraak van de dag is de kers op de taart: we krijgen als bestuur een rondleiding door Tessel Linders en Leon Beeke op de bouwplaats. We mogen een kijkje nemen in de nieuwbouw, zien waar de verschillende instituten straks komen, waar de receptie komt, het café, onze kantoren en de collegezalen. Het is gigantisch wat er verrijst en in gedachten zie ik de honderden medewerkers en studenten al rondlopen. Wat zal het fijn zijn om straks dichter bij de actie te zitten! Ik ben best content met onze huidige werkplekken, maar we zitten wel weg van de verkeersstromen en zien maar weinig collega’s toevallig langskomen. Studenten zien we bijna nooit. Het zal goed zijn als dat in 2024 anders is. Na een erg interessant bezoek gaan we om vijf uur weg van de bouwplaats. Verkleumd van de kou, dat wel, maar diep onder de indruk en nu al trots op ons nieuwe gebouw.
Na nog een laatste overleg, ga ik snel naar huis. Kamiel is ziek geworden op school en het is tijd om voor hem te zorgen. Ik kook en eet met de kinderen en we brengen de avond op de gebruikelijke wijze door: een beetje tv kijken (eindelijk weer eens zonder voetbal), stukken voorbereiden voor morgen en wat hulp bij het huiswerk. Tussendoor laat ik ze foto’s zien van de nieuwbouw. Wie weet loopt een van hen hier ooit rond.’