Universiteit Leiden

nl en

Alumni ontmoeten elkaar in Japan. ‘Eindelijk weer eens Nederlands praten’

Maar liefst zestig alumni kwamen naar de residentie van de Nederlandse ambassade in Japan om elkaar te ontmoeten, te netwerken, hun talen te oefenen en om vrienden te zien.

Met een heleboel tulpen in de tuin voelt de residentie van de Nederlandse ambassade in Tokyo echt als een klein stukje Nederland in Japan. En voor een paar uur wordt de residentie tijdens de alumnibijeenkomst Leids. Dat begint al bij binnenkomst waar iedereen wordt ontvangen door studenten Japanstudies die stage lopen bij de ambassade.

In haar openingswoord laat rector magnificus Hester Bijl weten dat ze blij is om zoveel alumni te zien. ‘Het maakt mij trots als ik zie hoe sterk de band met jullie alma mater is, want jullie zijn de ambassadeurs van Universiteit Leiden. Er is geen betere mogelijkheid om elkaar beter te leren kennen dan tijdens een bijeenkomst als deze. Ik hoor graag wat jullie na je studie allemaal hebben gedaan.’

Ayumi Ashikari ging na haar master terug naar Japan.

Ayumi Ashikari (Museums and Collections)

‘De alumnibijeenkomst brengt mij terug naar mijn tijd in Leiden. Ik hou van de mensen en de sfeer in de stad en de tradities van de universiteit. In het begin vond ik het moeilijk om in het Engels te studeren, maar ik had hele aardige vrienden die mij hielpen. Na mijn master ben ik teruggegaan naar Japan waar ik nu als curator werk bij het Ibaraki Ceramic Art Museum. Ik organiseer tentoonstellingen en verzamel kunstwerken, hoewel ik nu met verlof ben omdat ik nog niet lang geleden een kindje heb gekregen. Tijdens deze bijeenkomst wil ik graag mijn Engels weer oefenen, omdat ik niet vaak de kans krijg om dat te doen.’

Duncan Iske geeft nu Duitse les in Japan.

Duncan Iske (Political science)

‘Na mijn studie was het mijn droom om bij een ministerie te werken. Maar vlak nadat ik afstudeerde ging de bank Lehman Brothers failliet en dat zorgde voor een wereldwijde crisis. Ministeries gingen bezuinigen en het was heel moeilijk om een baan te vinden, ook in de jaren erna. Ik besloot om een jaar naar Japan te gaan, omdat mijn beste vriend uit mijn kindertijd half Duits-half Japans was. Inmiddels ben ik hier al zes jaar.

Ik geef Duitse les aan de University of Yamagata. De helft van mijn studenten volgt mijn lessen omdat ze het leuk vinden, de ander helft zijn studenten geneeskunde die het verplicht moeten volgen. Het idee is dat geneeskunde samenhangt met Duits omdat sommige woorden in het Katakana (een van de vormen van het Japanse schrift, red.) vanuit het Duits komen. Ik vind het leuk om tijdens deze bijeenkomst andere alumni te leren kennen en om voor het eerst in vijf jaar weer eens Nederlands te praten.’

Nina Steenmetz en Denise Boxem hebben een hechte club vrienden van hun studie.

Nina Steenmetz en Denise Boxem (Japanstudies)

Denise: ‘Ik ga binnenkort aan het werk bij een Nederlandse bank, maar ben hier op reis. Vrienden die ik van mijn studie ken, vroegen of ik meeging naar deze alumnibijeenkomst.’ Nina, die al drie jaar op de salesafdeling bij een Japans bedrijf in Tokyo werkt, voegt toe: ‘De studievereniging van Japanstudies is heel hecht. We weten van elkaar wie in Japan is en komen dan regelmatig bij elkaar om bijvoorbeeld gezellig uit eten te gaan.’

Nina: ‘Tijdens mijn studie heb ik vrienden voor het leven gemaakt. Veel studiegenoten delen dezelfde interesses, omdat Japan ons trekt.’ Denise: ‘Wat ik ook heel leuk vond aan onze studie was de uitwisseling in het tweede jaar die we hebben gedaan. Wat we in colleges leerden over Japan konden we tijdens die uitwisseling in het echt zien. En tijdens de uitwisseling maak je weer extra vrienden die van over de hele wereld komen. Drie maanden lang zit je bijna 24 uur bij elkaar, je leert elkaar dan heel goed kennen.’

Op belangrijke buitenlandreizen organiseert de Universiteit Leiden zo mogelijk een bijeenkomst speciaal voor alumni uit het betreffende land. Zo ook tijdens het bezoek van een delegatie, met onder andere rector magnificus Hester Bijl, aan Japan van 19 tot en met 24 maart. 

Tekst en beeld: Dagmar Aarts

Deze website maakt gebruik van cookies.  Meer informatie.