Davy de Witt: ‘Ik heb hier echt mijn eigen plek van gemaakt’
‘Welke specifieke onderzoeken er allemaal gaande zijn, vind ik niet zo interessant. Ik doe gewoon mijn ding en dat is prima,’ meent biotechnisch medewerker Davy de Witt. In dit interview vertelt hij over zijn baan en ervaring bij het Instituut Biologie Leiden, waar hij inmiddels al 27 jaar lang in dienst is.
Spreekt het IBL je zo erg aan, dat je al zo lang bij het IBL werkt?
‘Als ik eerlijk ben, is het puur toeval. Al zou ik natuurlijk weg zijn gegaan als ik ontevreden was. Maar mijn werk vind ik heel leuk. Ik doe alle voorbereidende werkzaamheden voor het microbiële biotechnologie- en gezondheidsonderzoek. Dus ik maak het glaswerk uit het lab steriel schoon en maak mengsels met tot wel tien verschillende stoffen. Ik zorg ervoor dat iedereen zijn werk kan blijven doen. En ik ben goed in het bedenken van praktische oplossingen in het lab, want onderzoekers denken daarvoor soms echt te ingewikkeld.’
Je werkruimte staat vol met beeldjes en andere decoraties. Heb je het bewust zo’n eigen plek gemaakt?
‘Ik ben elke dag hier, dus dan kun je het maar beter zo goed mogelijk naar je zin maken. Misschien lijkt het voor sommigen chaotisch, maar het beïnvloedt mijn werk niet. Het is juist leuk om even te kijken naar tekeningen van toen mijn dochter nog jong was, of de Diamond Paintings die ik heb gemaakt. Of bijvoorbeeld naar deze fles, gemaakt voor een jaarlijks evenement in de tijd dat ik nog bij een stripboekenwinkel werkte.’
Was er ook een tijd dat je je minder prettig voelde bij het IBL?
‘Ik heb op verschillende afdelingen gewerkt. Ik ben opgeleid als hovenier, en begon dus ook met de verzorging van planten. Daar kwam later ook een dierendeel bij, met de verzorging van de zebravissen. Daar voelde ik me minder op mijn plek, waardoor ik in 2015 overspannen ben geraakt. Maar sinds 2017 zit ik nu op deze plek, die speciaal door verschillende onderzoekers voor mij is gecreëerd. En hier voel ik me dan ook helemaal thuis.’
Waardoor voel je je zo thuis?
‘Voor mij is elke dag is verschillend, dat houdt het leuk. Vanmorgen had ik ook niet verwacht dat het druk zou zijn, maar nu heb ik alweer alle drie mijn vaatwassers vol. Een fijne dag is als er niet teveel afleidingen zijn. Zelfs nu zie je nog dat elke paar minuten iemand binnenkomt om even te checken of zijn stoffen al klaar zijn, of om simpelweg een rolmaat te lenen. Of je wordt even weggeroepen naar het lab. Dat maakt dat je wel flexibel moet zijn.’
Het ondersteunen doe je dus op veel verschillende manieren?
‘Zeker. Ik hebt een variërende functie, omdat iedereen op zijn eigen manier geholpen wil worden. Sommige help je alleen in het lab met het glaswerk, maar voor anderen kan het ook simpelweg helpen om een praatje te maken.
Afscheid nemen is het moeilijkste van mijn baan
‘Promovendi hebben bijvoorbeeld een hele zware opleiding en moeten in vier jaar tijd presteren. Als dat even niet lukt, kunnen ze gefrustreerd raken en dan is het prettig als ze een plek hebben waar ze even kunnen geinen. Ik ben een flapuit, praat makkelijk met iedereen, en vind het heerlijk om sarcastisch te doen. Maar voor sommigen is het prettig om hier even tot rust te komen. Dat schept een band, al maakt dat het ook wel extra moeilijk wanneer ze weer weggaan als ze klaar zijn. Dat is misschien wel het moeilijkste van mijn baan, het afscheid nemen. Al merk ik de laatste jaren dat toch meer een drempel is voordat mensen naar me toe komen.’
Naar die enge, sarcastische meneer?
‘Ja, dat was vroeger al eng en sarcastisch, maar nu is het nog een oude man ook. Dat gaat nou eenmaal zo als je hier al bijna 30 jaar zit. Zij worden niet jonger, maar ik wel ouder. Al gaat het meestal heel goed zodra ze over dat drempeltje heen zijn. Dat weten ze precies waar ze heen moeten om hulp te vragen, of om te lachen.’
Het DNA van IBL
In deze rubriek nemen we een kijkje achter de schermen bij de onderzoekers en ondersteunend personeel van het Instituut Biologie Leiden. Wie zijn zij, en wat doen ze?