Steven Lauritano ontvangt Comenius Teaching Fellow-beurs om hybride onderwijs over objecten te verbeteren
Universitair docent Steven Lauritano heeft een Comenius Teaching Fellow-beurs gekregen. Lauritano gaat de beurs van 50.000 euro gebruiken om het hybride onderwijs in lessen met objecten te verbeteren.
‘Ik ben architectuur- en kunsthistoricus, dus het is voor mij gebruikelijk om op een hands-on manier met objecten te werken’, legt Lauritano uit. ‘Maar als je dat in een hybride opstelling probeert te doen, werkt dat natuurlijk niet. De mensen die in de ruimte aanwezig zijn, ervaren het anders dan degenen die alleen maar toekijken. Dus mijn gedachte was: we moeten de objecten hybridiseren.’
Interactief
Lauritano’s idee mag een beetje als science-fiction klinken, tijdens de lockdowns van de afgelopen jaren zijn verschillende instellingen inderdaad begonnen met het digitaliseren van hun collecties. ‘De Universiteit van Oxford heeft een eigen platform en ook het Victoria and Albert Museum is begonnen met het digitaliseren van de objecten in de collectie, maar die platforms zijn privé. Je kunt het object downloaden, maar het is niet zo interactief als ik zou willen.’
Daarom wil Lauritano experimenteren met ‘fotogrammetrie’. ‘Ik ga werken met een bestaande set whiteboards, waar iedereen tegelijk opmerkingen, notities en beelden kan toevoegen. Aan die ruimte wil ik driedimensionale objecten toevoegen. Daarvoor heb ik fotogrammetrie nodig. Je beweegt je telefoon rond een object, neemt veel foto’s en creëert dan een 3D-model. Het idee is dat dit een soort interactie tussen de mensen binnen en buiten de ruimte creëert. De mensen op afstand kunnen vragen stellen aan de leerlingen in de klas, zoals: ik wil dit detail bekijken, kun je inzoomen?’
Wereldwijd samenwerken
Lauritano begint zijn project in augustus, wanneer al het onderwijs weer op de campus zal plaatsvinden. Is hij niet bang dat zijn plan te laat komt? ‘Ik geloof stellig dat fysiek onderwijs de meeste voordelen heeft, omdat je dan het makkelijkst interactief kunt werken. Maar toen ik deze collegereeks gaf tijdens de pandemie, was het boeiend om te zien dat we studenten hadden uit steden over de hele wereld. Toen ze een reliëf moesten overnemen op papier, kregen we beelden van putdeksels uit Kyoto, terwijl andere studenten in Minsk of Italië zaten.’
De hybridisering van objecten kan het dus voor studenten makkelijker maken om wereldwijd cursussen te volgen, maar het laat ook de wereld binnenkomen in de collegezaal. ‘Stel dat we hier in het Museum voor Oudheden een voorbeeld hebben van een bepaald architectonisch fragment, dat we willen vergelijken met een fragment dat ze in de collectie in Oxford hebben. Dan kun je een les samenstellen met de digitale modellen, terwijl je misschien ook zelf naar de echte artefacten kijkt.'